เมื่อสมัยตอนเด็กๆ กุ้งชอบอยู่ในครัวกับยาย ชอบถาม ชอบช่วย แค่ได้เด็ดใบกระเพา โหระพา ก็ดีใจแล้ว พอโตมาหน่อยช่วยแม่ตำพริกแกง เคยตำจนครกแตกมาแล้ว เป็นการซึมซับการทำอาหารไปโดยไม่รู้ตัว พอลับหลังยายกับแม่ ก็แอบเอาเครื่องปรุงต่างๆมาผสมกับ เอาไปอบใต้เตาไฟ แล้วให้ หมากับแมวที่เลี้ยงไว้เป็นตัวทดลองชิม

     จากการสังเกตุ”หมาและแมวไม่ค่อยยอมกิน” นั่นเป็นปัญหาในการทดลองทำอาหารตอนวัยเด็กของกุ้งครับ

  การที่ได้อยู่ชานเมืองที่ยังมี พืชผักที่ขึ้นเองตามธรรมชาติและสามารถไปเก็บมากินได้ มีคลองให้โดดน้ำเล่นได้ มีท้องนาให้ไป ทอดแห ดักตะข่าย ตกปลาด้วยเบ็ดไม้ไผ่ ได้เรียนรู้การเล่นและหาของกินตามวิถีชนบทไปด้วยพร้อมๆกัน ทำให้ ได้กินอาหารโบราณ ของที่สมัยนี้บางอย่างหากินยากมากๆ พ่อกุ้งจะเป็นคนหวงสูตรอาหารมาก แกไม่สอนไม่พูดมาก ต้องแอบไปมองเวลาพ่อทำแล้วจำเอาเอง แต่ขอให้เชื่อไว้อย่าง”อาหารมีจังหวะของตัวเอง เร็วหรือช้าไป อาจทำให้อาหารนั้นอร่อยน้อยลง”

     การจัดการด้าน Catering กุ้งก็จัดให้เป็นส่วนหนึ่งของงาน ออกาไนเซอร์ โดยแยกเป็น

   Buffet,บุฟเฟ่ต์,บัฟเฟ่ คือ  “จุดตั้งอาหารที่หลากหลาย แล้วบริการตัวเอง”

  บุฟเฟ่ต์ เหมาะกับงานเลี้ยงที่ตั้งใจกินกันแบบอิ่มเต็มที่ มีให้เลือกกินมากมายในแบบที่ชอบ ไม่ต้องกลัวว่าอาหารจะไม่ถูกใจ

มีต่อตอนต่อไปนะครับ